Podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej zorganizowanej w XXV rocznicę utworzenia samorządów w RP Romanowi Kaczorowskiemu - 91 letniemu członkowi Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej - na wniosek płk. rez. Alfreda Kabaty nadano tytuł „Honorowy Obywatel Nowego Dworu Mazowieckiego”.
Decyzję o nadaniu tytułu radni podjęli jednogłośnie. Wręczenia aktu nadania dokonali przewodniczący Rady Miejskiej Krzysztof Bisialski i burmistrz miasta Jacek Kowalski. Pośmiertnie tytuł „Honorowy Obywatel Nowego Dworu Mazowieckiego” nadano pierwszemu dyrektorowi nowodworskiego szpitala Władysławowi Nawaduńskiemu.
Tytuł „Zasłużona Dla Miasta Nowy Dwór Mazowiecki” Rada Miejska nadała Marii Możdżyńskiej.
W gronie osób uhonorowanych dyplomami „w podziękowaniu za 25 lat współtworzenia nowodworskiej samorządności dla dobra społeczności lokalnej” znaleźli się członkowie ZOR RP: płk rez. Alfred Kabata, płk rez. Dariusz Zielonka i por. w st. spocz. Janusz Zbigniew Zajączkowski.
Wśród zaproszonych gości w uroczystej sesji udział wzięły: Jadwiga Zakrzewska – poseł na Sejm RP i Anna Aksamit – senator RP.
…………………………………………………………………………………………......................................................................................................................
Roman Kaczorowski
Roman Kaczorowski jest rodowitym Nowodworzaninem, który mimo 91 lat znajduje się w znakomitej formie fizycznej. Jest osobą powszechnie znaną i szanowaną i jak mówi wielu „chodzącą encyklopedią wiedzy o historii Nowego Dworu”. Z wiedzy tej korzysta wielu, począwszy od lokalnych historyków, poprzez władze miasta, a na młodzieży szkolnej skończywszy.
To on wskazał miejsce lokalizacji macew wywiezionych przez Niemców podczas II wojny światowej i brał udział w ich wydobyciu. Posłużyły one do budowy pomnika, a następnie do jego odsłonięcia 14 lipca 2011 r. na terenie kirkutu.
Od 2011 r. uczestnicy w spotkaniach grup pochodzenia żydowskiego, dawnych mieszkańców miasta i ich potomków odwiedzających Nowy Dwór Mazowiecki.
W 2011 r. brał udział w zorganizowanej dla jednej z takich grup „wycieczce śladami nowodworskich Żydów”.
Był jedną z osób, które przyczyniły się do opracowania planu miasta z okresu przed II wojną światową, z zaznaczeniem nieistniejących już ulic, placów, sklepów, przedsiębiorstw, budynków użyteczności publicznej i domów mieszkalnych, z nazwiskami właścicieli posesji i mieszkańców.
Roman Kaczorowski od wielu lat uczestniczy w spotkaniach z uczniami nowodworskich szkół, którym przekazuje wiedzę o swoim udziale w II wojnie światowej jak również o historii i życiu mieszkańców miasta w okresie międzywojennym, okupacji i okresie powojennym.
Jako kombatant i członek Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej aktywnie włącza się w organizowanie uroczystości patriotycznych i lekcji historyczno - wojskowych.
Warto dodać, że po wybuchu II wojny światowej, w połowie września 1939 r., zgłosił się do plutonu łączności 32 pułku piechoty z Modlina i został przydzielony do żołnierzy naprawiających uszkodzone linii łączności na odcinku Góra- Janówek (Fort nr IV) - Boża Wola (Fort nr XVIII). Później pomagał m.in. w uciecze z nowodworskiego gestapo zawiązującemu konspirację Edwardowi Burakowskiemu, a w okresie funkcjonowania getta żydowskiego w Nowym Dworze (1941-1942), pomagał znajdującym się tam Żydom.
Wywieziony do pracy na teren Pomorza Gdańskiego zawiązał grupę konspiracyjną, która otrzymała zadanie wysadzenia remontowanego w stoczni gdańskiej okrętu podwodnego w sierpniu 1944 r. Wybuch Powstania Warszawskiego uniemożliwił realizację tego planu, gdyż z Warszawy miał być dostarczony ładunek wybuchowy wykonany z butli tlenowej.
Pod koniec marca 1945 r. został wcielony do wojska - do Marynarki Wojennej i skierowany do portu wojennego w Gdyni – Oksywiu. Następnie przenoszono go do innych jednostek, a służbę wojskową zakończył w 1947 r.
Swoją pracę zawodową w Nowym Dworze Mazowieckim w latach 1949 – 1987 poświęcił dla rozbudowy Nowego Dworu. Pracował jako wysokiej klasy elektryk (był brygadzistą) w przedsiębiorstwach remontowo-budowlanych, „Pollenie”, a nawet jako konserwator w szkole podstawowej przy ul. Słowackiego, w budowie której brał udział.
Roman Kaczorowski przez całe swoje życie angażował się w sprawy społeczne. W latach 1954 – 1956 był społecznym prezesem Ligi Przyjaciół Żołnierza, której siedziba znajdowała się przy ul. Sukiennej. Angażował się w budowę plebanii i rozbudowę kościoła (lata 1981-1984) Parafii pw. św. Michała Archanioła. Już pod koniec lat czterdziestych XX wieku dokonał renowacji „Grobu Nieznanego Żołnierza 1920 r.”
Był jednym z inicjatorów upamiętnienia żołnierzy walczących w obronie Modlina poprzez odsłonięcie w 1965 r. tablicy pamiątkowej w kościele parafialnym pw. św. Michała Archanioła, a w 1978 r. na budynku Cechu Rzemiosł Różnych.
(ak)
Fot. D. Zielonka i B. Malewska
