Członkowie Okręgu Lubelskiego ZOR RP pożegnali 93 - letniego kombatanta śp. mjr. Zdzisława Łozińskiego

26 marca 2020 r. w Lublinie, na cmentarzu przy ulicy Lipowej, odbyły się uroczystości pogrzebowe, zmarłego 19 marca br., śp. mjr. w st. pocz. Zdzisława Łozińskiego, 93 – letniego kombatanta, najstarszego członka Okręgu Lubelskiego ZOR RP.

Współorganizatorami uroczystości, a zarazem ich uczestnikami byli członkowie Okręgu Lubelskiego ZOR RP w osobach: prezes Okręgu - Lech Marczak ze sztandarem Stowarzyszenia SZARYCH SZEREGÓW Oddział Lublin, wiceprezes Okręgu Edward Nakonieczny ze sztandarem Lubelskiej Chorągwi ZHP oraz Elżbieta Nakonieczna.

Ze względu na aktualną sytuację epidemiologiczną i zarządzenia władz państwowych odmówiono nam wcześniej przyznanej przez MON asysty wojskowej.

Msza św. odprawiona została w Kościele Rektoralnym pw. Wszystkich Świętych na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie. Mszę św. odprawił kapelan Stowarzyszenia SZARYCH SZEREGÓW Oddział Lublin, a zarazem kapelan Lubelskiej Komendy Chorągwi ZHP phm Robert Śliż w asyście kapelana Hufca Lublin ZHP pwd Piotra Wnuczka.

Po mszy św. trumna z ciałem w asyście sztandarów została odprowadzona na miejsce spoczynku, gdzie nauczyciel Szkoły Podstawowej im. SZARYCH SZEREGÓW
w Maszkach Leszek Iwaniak odegrał na trąbce melodię "Cisza". Po odprawieniu przez kapelanów ceremoniału, trumna spoczęła w grobie przy melodii "Śpij Kolego".

Uroczystość zakończona została przez złożenie przez Waldemara Posiadłego – reprezentującego Wojewodę Lubelskiego, wspólnego wieńca od Wojewody Lubelskiego, Marszałka Województwa lubelskiego i Prezydenta Miasta Lublin. Wieniec od Stowarzyszenia SZARYCH SZEREGÓW Oddział Lublin złożył członek zarządu Lubomir Kalinowski, a od Okręgu Lubelskiego ZOR RP Elżbieta Nakonieczna.

Cześć Jego Pamięci!

Lech Marczak

XXX

ŚP. mjr ZDZISŁAW ŁOZIŃSKI ps. „Słaby”, „Dzidek”

Harcerz Rzeczypospolitej, major, z wykształcenia technik ekonomista

Urodził się 16 kwietnia 1927 r. w Lublinie.

W ZHP od 1936 r. w XXII Lubelskiej Drużynie Harcerskiej przy Szkole Powszechnej nr 2 w Lublinie.

Od października 1939 r. należał do organizacji harcerskiej w dzielnicy Dziesiąta. Do jego zadań należało penetrowanie pobliskich lasów i stawów w poszukiwaniu broni, amunicji i innego sprzętu wojskowego, którą przechował w zabudowaniach młyna w Abramowiczach Prywatnych, będących własnością rodziców.

1 maja 1941 r. przystąpił do Szarych Szeregów II Drużyny Grup Szturmowych Wiesława Krawczyka „Witold”. Poza szkoleniem wojskowym kolportował prasę podziemną, malował i naklejał hasła antyhitlerowskie, zbierał informacje o transportach wojskowych przejeżdżających przez Lublin.

W okresie od czerwca do października 1943 r. z Wiesławem Filipowskim „Bezimienny”, Janem Pergałą „Kuna”, Zygmuntem Kosmalą „Biały”, Tadeuszem Hemplem „Maciek” przygotowywał i dostarczał paczki żywnościowe dla więźniów obozu koncentracyjnego Majdanek, którzy pracowali w tartaku „Piaski” przy ul. Młyńskiej.

W październiku 1943 r. został dowódcą II drużyny III plutonu AK. W czasie działalności wywiadowczej w dniu 15 kwietnia 1944 r. został zatrzymany na terenie stacji kolejowej Lublin. Po dotkliwym pobiciu podczas przesłuchania, został uwięziony wraz z innymi w obozie przy ul. Krochmalnej. W dniu 2 maja 1944 r. Zdzisław uciekł z obozu i ukrywał się we wsi Czerniejów oraz pobliskich lasach. W tym czasie współpracował z placówką BCh we wsi Czerniejów.

W czerwcu 1944 r. ukończył szkolenie w podchorążówce AK, jako kapral podchorąży.

W czasie wyzwalania Lublina stawił się do dyspozycji dowódcy kompanii porucznika „Rysia”. Z jego rozkazu wziął udział w obronie sztabu AK przy ul. Złotej. Przenosił broń i amunicję z ul. Podwale na ul. Jezuicką. Pełnił funkcję wartowniczą przy zgrupowaniu na ul. Górnej 4.

Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej zdekompletowana sekcja II drużyny (Z. Łoziński, J. Sadurski, H. Klimczak) weszła w skład nowo zorganizowanej drużyny pod dowództwem Tadeusza Hempla ps. „Maciek”. W drużynie działał do 15 października 1945 r. Po wojnie zajął się gospodarstwem rolnym rodziców. Od 1949 r. pracował na Śląsku jako urzędnik, górnik i elektryk dołowy w kopalni „Pokój”, „Rozbark”. Do Lublina wrócił w 1951 r., pracował w Zakładach Pszczelarskich do emerytury w 1984 r.

Bardzo aktywnie włączył się w działalność harcerską i kombatancką. Był członkiem:

Zarządu Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK Lublin,
Zarządu Obszaru Wschodniego WiN,
Zarządu Okręgu Lubelskiego Związku Oficerów Rezerwy RP,
Wojewódzkiej Rady Kombatanckiej przy Wojewodzie Lubelskim.
Kręgu Instruktorów i Seniorów „Szaniec” im. Aleksandra Kamińskiego

Od 2011 r. pełnił funkcję Przewodniczącego Zarządu Lubelskiego Oddziału Stowarzyszenia Szarych Szeregów.

Z jego inicjatywy zostały umieszczone w Kościele Garnizonowym i Bazylice OO. Dominikanów dwie tablice, upamiętniające harcerzy i żołnierzy AK poległych w II wojnie światowej.
Współorganizował powstanie pomnika „Szare Szeregi są wśród nas” oraz Izby Pamięci przy Szkole Podstawowej nr 39 im. Szarych Szeregów w Lublinie.
Zmobilizował harcerzy oraz uczniów do opieki nad miejscami pamięci narodowej, grobami pomordowanych i zmarłych harcerzy Szarych Szeregów na lubelskich cmentarzach.
Współpracował ze szkołami noszącymi imię Szarych Szeregów w Kraśniku, Lublinie, Puławach, Maszkach, wyróżniając najlepszego absolwenta szkoły statuetką Małego Powstańca z tytułem Primus Inter Pares.
Był współorganizatorem wielu uroczystości z udziałem władz wojewódzkich, miejskich, organizacji kombatanckich, harcerskich, społeczności szkolnych: 30-lecia Lubelskiego Oddziału Stowarzyszenia Szarych Szeregów, 80-lecia powołania Szarych Szeregów, Konferencji poświęconej lubelskim Szarym Szeregom.
Dostarczył materiały ikonograficzne do książek poświęconych lubelskim Szarym Szeregom autorstwa Leszka Guza oraz S. Dąbrowskiego oraz eksponaty dla szkolnych Izb Pamięci.
Jako członek Okręgu Lubelskiego ZOR RP od wielu lat był współorganizatorem wielu przedsięwzięć patriotycznych. Pisał także artykuły na stronę zarządu głównego ZOR RP w ramach aktualności relacjonując uroczystości państwowe, kombatanckie, szkolno-patriotyczne, pogrzeby AK-owskie i Szaroszarugowskie w województwie lubelskim. Na wniosek prezesa zarządu głównego ZOR RP w Warszawie, został awansowany przez MON na kolejne stopnie – kapitana, a następnie majora.

Odznaczony był min.: